ΙΣΤΟΡΙΑ-Η ιστορία επαναλαμβάνεται

Η Ελλάδα είχε τεθεί υπό διπλή κηδεμονία, όχι μόνο του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου που είχε εγκατασταθεί ήδη από το 1898, ως αποτέλεσμα της χρεωκοπίας επί Τρικούπη το 1893 και του ελληνοτουρκικού πολέμου της ντροπής του 1897, αλλά και της Δημοσιονομικής Επιτροπής της Κοινωνίας των Εθνών, η οποία προκειμένου να προστατεύσει τα συμφέροντα των δανειστών της χώρας, απαιτούσε να χυθεί αίμα. Οι κυβερνήσεις της χώρας, ως τυφλά και πειθήνια όργανα της κηδεμονίας, εκτελούσαν με υπερβάλλοντα ζήλο τις έξωθεν εντολές. Το αποτέλεσμα μπορεί εύκολα να το φανταστεί κανείς. Λίγους μόνο μήνες μετά από τη διαβεβαίωση του Βενιζέλου η χρυσή δραχμή συντρίφτηκε και η χώρα κήρυξε επίσημα την χρεωκοπία της λόγω αδυναμίας αποπληρωμής των χρεών της. Με το χρεωστάσιο η χώρα παραδόθηκε στο έλεος των δανειστών της. Προκειμένου αυτοί να πάρουν τα λεφτά τους έφεραν ξανά στη χώρα το βασιλιά, που είχε εκδιωχθεί το 1922 και βοήθησαν να ανοίξει ο δρόμος για το φασιστικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου του Μεταξά. 
     Όπως σήμερα, έτσι και τότε, οι λόγοι που οι πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες έφεραν την ευθύνη για τη χρεωκοπία της χώρας, επικαλούνταν για να δικαιολογηθούν ήταν η «ατάσθαλος οικονομική πολιτική» του κράτους. Κι όπως σήμερα με το Euro, έτσι και τότε, κάθε σκέψη για εγκατάλειψη της χρυσής δραχμής ισοδυναμούσε με σεισμούς, λιμούς και καταποντισμούς. Μόνο που οι σεισμοί, λιμοί και καταποντισμοί ήρθαν από την προσπάθεια διάσωσης του «ισχυρού νομίσματος». Προκειμένου λοιπόν να διασωθεί το «ισχυρό νόμισμα» ας πέθαινε η χώρα και ο λαός της.
Μάλιστα, μέχρι και ειδικό ταμείο ιδρύθηκε το 1930 για την στήριξη της δραχμής, ανάλογο με αυτό του κ. Πετσάλνικου σήμερα. Το ταμείο αυτό οργάνωνε δεξιώσεις στα καλά σαλόνια των Αθηνών και καλούσε τις κυρίες του καλού κόσμου να δώσουν κοσμήματα και ότι άλλο πολύτιμο έχουν «δια την εθνικήν υπόθεσιν». Η εξέλιξη ήταν προβλέψιμη. Κάποιοι αετονύχηδες καταχράστηκαν το ταμείο, λίγο πριν κηρυχθεί το επίσημο χρεωστάσιο και κατέφυγαν σε χώρες της Λατινικής Αμερικής για να ζήσουν τη ζωή τους εις υγείαν των κορόιδων.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται…

Ένα παρόμοιο σκηνικό βλέπουμε να στήνεται και σήμερα προκειμένου να παραδοθεί η χώρα και ο λαός της στο έλεος των δανειστών και των αγορών. Οι ίδιες λογικές, οι ίδιες δικαιολογίες, οι ίδιες πρακτικές, τα ίδια αποτελέσματα.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ - Για το «κίνημα της πλατείας»

    Η αυθόρμητη κινητοποίηση των τελευταίων ημερών στις πλατείες αποκαλύπτει την οξύτητα των συνεπειών στη ζωή της απλής, καθημερινης οικογένειας από την πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης σε όφελος αυτών που ελένχουν το χρήμα. Και καλώς κινητοποιούνται. Αλλωστε, η τεράστια αύξηση της ανεργίας, η μείωση μισθών και συντάξεων, το τσάκισμα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων και των παροχών υπηρεσιών Υγείας κλπ., ουσιαστικά το τσάκισμα όλων των  αναγκών, μπορεί εν δυνάμει να αποτελέσουν παράγοντα  δράσης.
   Το αυθόρμητο πάντα υπάρχει και κυρίως αναπτύσσεται όταν ταυτόχρονα υπάρχει και μια συνειδητή πολιτική δραστηριότητα. Ποτέ το αυθόρμητο δεν έρχεται στο κενό.Οι συγκεκριμένες δράσεις δείχνουν ότι άνθρωποι που ως τώρα δε συμμετείχαν σε κινητοποιήσεις αναζητούν έναν τρόπο έκφρασης.
     Αλλά ορισμένοι, που είναι ορκισμένοι εχθροί του λαϊκού κινήματος, δε θέλουν σήμερα να υπάρχει λαϊκό κίνημα, προβάλλουν τις συγκεκριμένες δράσεις σε αντιπαράθεση με τις εργατικές κινητοποιήσεις, με την απεργία, τα πανεργατικά συλλαλητήρια, κλπ.
Την ίδια ώρα εκθειάζουν τον τρόπο οργάνωσης αυτών των κινητοποιήσεων. Δεν υπάρχει, λένε,καμιά οργανωμένη δύναμη πίσω απ' αυτές τις κινητοποιήσεις, γίνονται από τα μπλογκς. Και ποιοι βρίσκονται πίσω από την ανωνυμία των μπλογκς; Γιατί κάποιοι καλούν σε τέτοια δράση. Γιατί δεν εμφανίζονται; Οταν ξέρεις ποιοι καλούν μπορείς να αντιμετωπίσεις και τις όποιες τρικλοποδιές προκύψουν στη συνέχεια, που μπορεί να οδηγούν και σε απογοήτευση όλη αυτή την έκφραση αντίθεσης στην κατάσταση που διαμορφώνεται από την αντιλαϊκή πολιτική, ανεξάρτητα από τη μη συνειδητοποίηση ποιος τη διαμορφώνει, γιατί, σε όφελος ποιου. Είναι, π.χ., ερώτημα το γεγονός ότι τα ΜΜΕ εκείνα που πρωτοστατούν ώστε να περάσουν τα νέα βάρβαρα μέτρα, τα ίδια ΜΜΕ στηρίζουν αυτές τις συγκεντρώσεις και προβάλλουν ιδιαίτερα ότι «κανείς δεν προέβαλε οποιαδήποτε ιδεολογία ούτε κάποια διχαστική επιδίωξη»(«Νέα»). Σ' αυτή την κοινωνία, όμως υπάρχουν οι πλούσιοι-μεγαλοεπιχειρηματιες που κερδίζουν και οι φτωχοι-εργαζόμενοι που χάνουν. Πώς να ερμηνεύσει κανείς το γεγονός ότι ορκισμένοι εχθροί του λαού και των αγώνων του προβάλουν «το κίνημα στις πλατείες» και αναδεικνύουν, όπως λένε, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, δηλαδή τον αυθορμητισμό και κυρίως ότι είναι σε αντιπαράθεση με το οργανωμένο λαϊκό - ταξικό κίνημα; Η αξία του κινήματος αυτού, σύμφωνα με τον Ι. Πρετεντέρη, είναι «κυρίως ότι απέδειξαν ότι η κοινωνική δράση στην Ελλάδα, ακόμη και η διαμαρτυρία ή η αμφισβήτηση, μπορεί να εκδηλωθεί χωρίς τους λόχους του ΠΑΜΕ...». Δεν περνάει απαρατήρητη επίσης η επισήμανση της «Καθημερινής», του εφοπλιστή Αλαφούζου, ότι τις επόμενες μέρες «δεν φάνηκε να υπήρχε ο προχθεσινός αυθορμητισμός»... Οπως και ζωντανή η προβολή τους από τον ΣΚΑΪ, που λοιδορούσε τους αγώνες των ναυτεργατών.